گفتگوی عبارت با مدیرعامل کارخانه آرد نمونه جویبار و عضو هیات مدیره انجمن آرد مازندران؛
پرونده ویژه ـ آصف بادام: امنیت غذایی از مهم ترین دغدغه های هر سرزمینی در طول تاریخ بشر بوده و هست. امروزه نیز با توجه به افزایش نرخ رشد جمعیت و شکاف طبقاتی در جوامع همچنان نان به عنوان مهم ترین بخش از سفره غذایی مردم در ایران شناخته می‌شود و با توجه به پیدایش مفهوم صنعتی شدن و تولید صنعتی امروزه با پدیده ای به نام صنعت ارد ونان در کشور روبرو هستیم. پدیده ای که حالا با آزادسازی نرخ آراد و افزایش قیمت نان صنعتی وارد فاز جدیدی شده است. عبارت در ادامه پرونده ویژه افزایش نرخ آرد و نان صنعتی به سراغ عضو هیات مدیره انجمن آرد مازندران و یکی از قدیمی ترین فعالان این عرصه آمده است تا نتیجه این آزادسازی را از دریچه نگاه وی رصد کند.
در ادامه گفتگوی خبرنگار عبارت با غلام عسگر بهزاد مالک و مدیرعامل کارخانه آرد نمونه جویبار و عضو اتاق بازرگانی و هیات مدیره انجمن آرد استان را می خوانید:
-کمی خودتان و مجموعه آرد نمونه جویبار را برای ما معرفی کنید.
من از سال 67 در صنایع آردسازی مشغول فعالیت هستم و حالا نزدیک به 12 سال است که توانستیم مکان امروزی کارخانه آرد نمونه جویبار را با ظرفیت تولید روزانه 300 تن و ذخیره‌سازی 70 هزار تن با مدرن‌ترین دستگاه‌های روز اروپا راه‌اندازی کنیم و همچنان یکی از به‌روزترین مجموعه‌های تولید آرد در کشور هستیم. درحال حاضر نیز حدود 150 نفر به صورت مستقیم در این مجموعه مشغول به کار هستند و تعداد مشاغل غیرمستقیم نیز در حوزه صنایع تولید آرد بسیار فراوان است.
-روزهای پیش رو برای صنایع آراد صنعتی و نان فانتزی روزهای حساسی است و شاهد افزایش پشمگیر نرخ نان بودیم، به نظر شما این اقدام دولت ضروری بود؟
بله، بی شک. آزادسازی تنها راه نجات صنعت آرد و نان صنعتی بود و به نظرم دولت با این کار جلوی قاچاق را هم خواهد گرفت و نتایجش را در آینده خواهیم دید.
ما در این سال از تحریم‌ها و تورمی که وجود داشت آسیب بسیار زیادی دیدیم و متاسفانه بزرگترین مشکل ما نیز مسئله عدم پرداخت مطالباتی است که ما همچنان از سال‌های گذشته طلب داریم. به عنوان مثال مجموعه ما بعضی از طلب‌های 3 سال قبل خود را نیز هنوز دریافت نکرده و شما فقط کافی است ارزش این پول را در آن سال با امروز مقایسه کنید تا ببینید ما با چه ضرری روبه‌رو می‌شویم. صنعت آردسازی و آسیابانی از آن دست صنایع است که باید همواره به‌روزرسانی شود و ماشین‌آلات مورد استفاده در آن نیز بسیار آسیب‌پذیر است آیا ما می‌توانیم ابزار مورد نیازمان را امروز خریداری کنیم و چند سال بعد پولش را بپردازیم؟ طبیعتا چنین مسئله‌ای غیرممکن است. بزرگترین آسیبی که صنایع آردسازی متحمل می‌شود نیز همین است که نمی‌تواند مطالباتش را به راحتی دریافت کند آن‌هم درحالی که اغلب معامله‌ها در کشور به صورت به‌روز انجام می‌شود اما صنعت آسیابانی و انجمن آرد همچنان در انتظار این مسئله است. ما تسهیلات دریافت می‌کنیم و باید آن را به بانک برگردانیم؛ آن بانک که قبول نمی‌کند ما 3 سال بعد اقساط وام را پرداخت کنیم پس درنتیجه همین اتفاق منجر به ایجاد مسائلی با بانک‌ها نیز می‌شود که گریبان صنعت را گرفته است.
-مهمترین اتفاق امسال برای صنعت آردسازی مازندران چه بود؟
یکی از کارهایی که سال‌ها آرزوی انجمن آرد مازندران بود و بالاخره در این سال محقق شد، بحث تولید سهمیه آرد مازندران در کارخانجات آرد استان بود. خوشبختانه با همکاری دولت این اتفاق بالاخره به نتیجه رسید . ما در در مجموعه خودمان تا پیش از این اتفاق دست به تعدیل نیرو زده بودیم اما با قطعی شدن این مسئله دوباره نیروها را به کار بازگرداندیم. از حق نگذریم از زمانی که آقای وفایی‌نژاد مدیرعامل غله استان شدند در بسیاری زمینه‌ها از افزایش کیفیت گندم در مازندران تا همین موضوع تخصیص سهمیه آرد به کاخانجات استان اتفاقات بسیار مبارکی رخ داد که نشانه‌های خوبی برای صنایع آسیابانی در مازندران محسوب می‌شود.
- اوضاع صادرات در این سال به چه ترتیب بود؟
متاسفانه اوضاع صادرات تعریفی چندانی ندارد. برای مثال واحد تولیدی ما برای انجام صادرات حالا 4 ماه است که منتظر مجوز مانده است و موقعیت‌های صادراتی یکی یکی از دست می‌رود. متاسفانه سازمان‌های دولتی برای مدیران استانی در این زمینه اختیارات محدودی قائلند و برای یک مجوز ساده باید از 4 وزارتخانه مختلف اجازه دریافت کنیم. این بروکراسی عجیب برای خرید گندم و صادرات آرد آسیب جدی به این صنعت وارد می‌کند. روزی ما در همین مجموعه بهترین صادرکننده کشور در سال 97 شناخته شدیم
-آیا در تامین آرد مورد نیاز کشور مشکلی وجود دارد که صادرات به مشکل خورده است؟
به هیچ عنوان. مجموعه‌های تولیدی آرد در کشور درحال حاضر با 40 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کنند و 60 درصد توان آن‌ها دست‌نخورده باقی می‌ماند. اگر راه خرید و صادرات باز شود تولیدی‌ها می‌توانند از این ظرفیت بسیار زیاد به خوبی استفاده کنند و درکنار رونق تولید و ارز آوری، اشتغالزایی خیلی خوبی نیز برای جوانان مملکت ایجاد کنند. وقتی ما این‌کار را نمی‌کنیم کشورهای همسایه از این موقعیت استفاده می‌کنند و بازاری که ما قبلا آن را در اختیار داشتیم را تحت پوشش خودشان قرار می‌دهند. برای یک صادرکننده بسیار دشوار است که بازاری که به دست آورده از دست بدهد.
-در زمینه تولید و توزیع داخلی چطور؟ چالش‌های شما در این زمینه چه بود؟
نخستین انتظار ما در بحث تولید آرد مسئله "آزادسازی" بود که خوشبختانه دولت آیت الله رییسی آن را محقق کرد. این کار شجاعت زیادی می خواست که محقق شد، حالا باید گام های حمایتی برداشته شود و فعالان واقعی شناخته شوند.
هرکسی باید بتواند بسته به دانش تولید و ماشین‌آلاتی که دارد، گندم خوب تهیه کند و آرد با کیفیت تولید و در بازار توزیع نماید. درکنار آن حالا که نرخ‌گذاری شده حداقل پرداخت‌ها باید به‌موقع باشد. این‌که ما در برخی مسائل دنبال انحصار باشیم ناخودآگاه به تولیدکننده آسیب وارد می‌کند. از سوی دیگر هزینه حمل‌ونقل، خرید کیسه، حقوق‌ومزایا و... در سال جاری بارهاوبارها افزایش یافته اما ما نمی‌توانیم برای محصول تولیدی افزایش قیمتی لحاظ کنیم و از سالیان گذشته نیز همچنان طلب داریم.
-پیش‌بینی و انتظارات شما از سال ۱۴۰۱چیست؟
ما امیدواریم که در سال آینده مسئولان، انجمن آرد کشور را پای کار ببینند و تعامل بیشتری را با فعالان این صنعت در سراسر کشور برقرار کنند. حیف است از این ظرفیت خالی که در کشور خاک می‌خورد استفاده نکنیم و کشورهای دیگر جلوی چشم ما صادراتشان را افزایش دهند. آن‌هم درحالی که ما مجهزترین کارخانجات آرد را حتی در همین مازندران در اختیار داریم. ما چیزی نمی‌خواهیم جز این‌که موانعی بر سر راه ما ایجاد نشود و روند اعطای مجوزات برای ماه چندین و چند ماه به طول نینجامد.
