تسخیر چراغ خاموش زمین های جنوب ساری/ تجارت گیاهان دارویی به نام مازندران به کام دیگران

عبارت ـ مارال نژادآذر: صحبت از خرید زمین‌های بکر مازندران برای ساخت ویلا و مجتمع ویلایی دیگر تکراری شده است. اما همه‌ی دست‌اندازی‌ها به زمین‌های کشاورزی و باغی مازندران محدود به ویلاسازی نیست. به تازه‌گی سرمایه‌دارانی از سمنان، اصفهان و کرمان برای خرید زمین‌های جنوب شهر ساری اقدام کرده‌اند و به‌صورت چراغ خاموش درحال خرید هکتاری زمین هستند و قصد دارند در آن گیاهان دارویی بکارند، برای فراوری به تهران ببرند و نهایتا آنها را از مرزهای غربی کشور صادر کنند.

این بدین معناست که هیچ فایده‌ای از این پتانسیل بالا نصیب مازندران نمی شود و همه‌فایده‌اش در جیب کسانی می رود که 10 میلیارد برایشان پول خُرد است.

متاسفانه روستاییان مازندران به راحتی زمین‌های خود را به غریبه‌ها می فروشند و با پولی که برای آنها هنگفت اما برای خریدار ناچیز است جغرافیای آباواجدادی خود را حراج می کنند تا برای یک زندگی نمایشی لاکچری به ساری بیایند. خودرو شاسی‌بلند بخرند، به سفر آنتالیا بروند و در بهترین مناطق شهر آپارتمان بخرند.

بی شک نمی توان به آنها خرده‌ای گرفت اما اگر تربیت فرهنگی درستی شده بودند و خاکشان را به مثابه بزرگترین دارایی و هویت‌شان می دیدند به جای فروش آن به غریبه‌ها خودشان اقدام به کاشت و فراوری گیاهان دارویی می کردند و ضمن رساندن فایده به هم محلی‌های خود و ایجاد اشتغال، درآمد پایداری برای خویشتن فراهم می آوردند که در برابر پول فروش زمین‌هایشان اصلا به چشم نمی‌آمد.

دولت نیز بعنوان متولی اصلی امور کشاورزی و باغی و بزرگترین مشوق سرمایه‌گذاری به شدت در این زمینه کوتاهی کرده است. جهت‌دهی وام ها باید به سمت محصولاتی باارزش مثل گیاهان دارویی می بود و همچنین دولت باید نقاطی را بعنوان نقاط باارزش افزوده معین می کرد و حتی اگر صاحبان زمین تمایل یا توان سرمایه‌گذاری در این حوزه را نداشتند، از سرمایه‌گذاران دیگر برای این‌کار دعوت می‌کرد، بدون اینکه نیاز به فروش زمین باشد.

افزایش رابطه اقتصادی با روسیه و نزدیکی مازندران به این کشور و فرصت طلایی بندرامیرآباد باید به کار گرفته شود تا یکی از پرسودترین تجارت‌های کشاورزی که از قضا روسها به شدت به آن نیاز دارند؛ یعنی «گیاهان دارویی فراوری شده» رونق بگیرد. متاسفانه در کل استان مازندران هیچ شرکت بین‌المللی به نامی وجود ندارد که در این تجارت پر سود فعال باشد. کمتر از یک درصد تمامی اراضی فعال ایران برای کاشت بهینه و اقتصادی گیاهان دارویی مناسب است که بخش بزرگی از این جغرافیا در استان های گیلان و مازندران قرار دارد.

تجارتی پردرآمد و اشتغالزا که ضمن حفظ طبیعت و اصالت بومی استان، زنجیره‌ای پرسود را تشکیل می دهد که سودی بلندمدت و پایدار را فراهم می‌اورد.

در نخستین قدم بهتر است صاحبان زمین‌های مناسب و طلایی در جنوب ساری توجیح شوند که به راحتی زمین خود را در اختیار غریبه ها قرار ندهند. همچنین باید تسهیلاتی برای سرمایه‌گذاران بومی در حوزه گیاهان دارویی در نظر گرفته شود که خود ساروی‌ها به این کار مشغول شوند و همانند گیاهان زینتی که امروز درآمد بالا و ارزآوری مناسبی برای مازندران دارد، گیاهان دارویی نیز به تجارتی چرطرفدار برای مازندرانی ها بدل شود.

از سوی دیگر ایجاد کارخانه‌های فراوری و تنظیم سیستم حمل و نقل مناسب نیز ضروری است. آنچنان که ذکرش رفت بدون ایجاد زنجیره نمی توان ارزش افزوده‌ی مناسب این تجارت را استحصال نمود.